Actie Sint voor ieder1 gestart bij Bo, iedereen kan cadeautjes brengen in de studio en bij The Readshop

Bollenstreek – Bo, de omroep van de Bollenstreek, is maandagochtend gestart met de actie Sintvoorieder1. Deze week tot en met vrijdag kan iedereen overdag cadeautjes met een waarde tot 25 euro brengen in de studio aan de Schoolstraat 2. Hillegommers kunnen terecht in The Readshop aan de Hoofdstraat 85 in Hillegom. De cadeaus moeten nieuw zijn en hoeven niet verpakt te worden. Bo zorgt via de stichting Sintvoorieder1 dat de cadeaus terecht komen bij kinderen die anders niets krijgen van de Sint. Woensdag tot en met vrijdag maakt Bo overdag extra live uitzendingen die ook op TV te zien zijn.

Het NRC schreef een artikel over het werk van de stichting, zie hieronder:

In het pakhuis van stichting SintvoorIeder1 worden deze maand 22.500 cadeautjes ingepakt. Voor kinderen van wie de schoen anders leeg blijft.

Tekst Titia Ketelaar

‘Er zijn ouders die hun kind op 6 december thuis houden van school”, zegt Lieke de Reus. „Om hen te beschermen tegen wat nog altijd in liedjes wordt gezongen: ‘wie zoet is, krijgt lekkers’. Heb je niets gekregen, dan stond je dus als ‘stout’ in het boek van Sinterklaas.”

Om De Reus heen, in een betonnen leegstaand kantoorgebouw in Leidschendam, onder een systeemplafond en tl-buizen, is een wervelstorm van kleurig pakpapier en in het rood geklede vrijwilligers gaande. Hier een kartonnen doos met Barbies, nog in de originele verpakking. Daar een doos met zachte knuffels, zelf-gehaakt. Er zijn puzzels en potloden. Stapels met boeken. Potjes bellenblaas.

Zo ziet het pakhuis van Sinterklaas eruit. Van een Sinterklaas die ervoor zorgt dat ook kinderen die in armoede opgroeien en wier ouders geen geld hebben om de schoen te vullen, een cadeau krijgen. Alles dat hier ligt, is gedoneerd of met behulp van donaties gekocht. En wordt, inclusief een gedicht, ingepakt door meer dan honderd vrijwilligers uit de omgeving van Den Haag.

Íéder kind verdient een cadeau, dat is de gedachte bij SintvoorIeder1. En moet, ongeacht het inkomen van de ouders, op 6 december antwoord kunnen geven op de vraag: ‘Wat heb jij gisteren gehad van Sinterklaas?’ Deze zaterdag komt Sinterklaas weer aan in Nederland.

De stichting SintvoorIeder1 begon dertien jaar geleden aan de keukentafel van Esther Blom. Nu merkt ze dat door de stijgende energie- en voedselprijzen iedereen het over armoede heeft. Toen leek het „minder een issue”. Léék: „Want armoede was altijd dichterbij dan je denkt.”

Badkamer vol cadeaus

Het idee, rond de verjaardag van haar kinderen in november ontstaan, was om speelgoed te doneren. Blom deed een oproep aan vrienden om in de kast te kijken wat er nieuw of als nieuw was, en waarmee de eigen kinderen niet speelden. Driehonderd cadeaus zamelde ze in voor kinderen die via het Leger des Heils en in Blijf-van-mijn-lijf-huizen in Den Haag werden gevonden: „Zelfs de badkamer lag vol.”

Ze zegt: „Nu zou dat vanwege privacywetgeving niet meer mogen, maar we gingen ze brengen. Ik schrok ervan, het Blijf-van-mijn-lijf-huis was zo kaal.” Maar ze merkte óók wat het voor de moeders deed dat hun kind toch iets van de Sint kreeg.

Dit jaar pakt SintvoorIeder1 22.500 cadeaus in. „Helaas”, zegt Blom. „Het liefste wil je dat we niet nodig zijn.” Voedselbanken en andere organisaties vragen de cadeaus nu aan. De Reus: „Zij hebben zicht om welke kinderen het gaat.” En de aanvragen komen niet alleen meer uit Den Haag, maar uit het hele land. Op de eerste etage van het kantoorpand staat het al vol met pallets met ingepakte cadeaus: Arnhem, Apeldoorn, Raalte, Delft, Hardinxveld-Giessendam, Wassenaar.

Op de begane grond is een soort menselijke lopende band ontstaan. De spullen komen binnen bij Annemarie van Leeuwen en Sarah Boudon, die kijken of ze schoon, heel en compleet zijn. „De sorteerpieten”, grapt Boudon. Ze heeft een roze rugzakje in de hand en zoekt er een knuffel bij. Wat wordt afgekeurd, krijgt een andere bestemming. Van Leeuwen zegt: „Deze kinderen krijgen al alles tweedehands, het is fijn iets te krijgen dat nieuw of bijna nieuw is.”

Ze laten een linnen tas zien, het ‘Holland-logo’ erop. Nu is er een nieuw logo, en worden deze tasjes niet meer uitgedeeld. Daar profiteert de stichting dan weer van, vertelt Blom, die ze vult met een etui met pennen, stickers, een schrift en een spirograaf, waarmee je geometrische patronen kunt tekenen. Zo doneren bedrijven ook overgebleven proefmonsters en relatiegeschenken, restpartijen en misdrukken. Blom: „We kregen laatst duizend bidons, echte hele mooie.”

Die gaan naar tieners. De cadeaus worden ook ingezameld voor kinderen die niet (meer) in de goedheiligman geloven. Blom zegt: „We hoorden van een aantal organisaties dat gezinnen pakjesavond gezamenlijk willen vieren. Plus: voor tieners die in armoede opgroeien, wordt er weinig georganiseerd.”

Ook voor Oekraïense vluchtelingenkinderen en voor minderjarige statushouders zijn er cadeaus. Blom: „Ik kreeg een mailtje van een organisatie uit Waddinxveen, waar families met een verblijfsvergunning in een tennishal zitten: ‘Mogen we ook cadeaus aanvragen voor onze kinderen zodat we ze kunnen laten meedoen met onze tradities?’ Dat vind ik mooi.”

Aan een lange tafel vullen vrijwilligers rode bakken met de cadeaupakketten voor meisjes van twaalf en dertien jaar. Er zit altijd iets educatiefs in, iets om te knutselen en een chocoladeletter. De rode bakken bevatten een boek, twee notitieboekjes waarvan één uitwisbaar, een pennendoos, een haarborstel („met een weeffoutje”), een fles douchecrème, en een potje nagellak. De muziek gaat wat harder, er wordt bijna om de tafel gedanst.

Verkeerde doos

Boven, waar de verhuisdozen met cadeaus worden klaargemaakt, heerst juist totale rust. Daar wordt geteld. Jules Faaij, een van de weinige mannelijke vrijwilligers, zegt: „Je wilt niet het verkeerde in de verkeerde doos stoppen.” Oftewel: als er in Spakenburg acht jongens van tien jaar op de lijst staan, moeten er ook acht cadeaus mee voor jongens van tien jaar. Bij de inpaktafel houdt Mary Fromberg in de gaten of de juiste gedichten bij de juiste leeftijdscategorie worden ingepakt.

Dat de vrijwilligers de gezichten niet zien als de cadeaus worden uitgepakt, maakt volgens Fromberg niet uit. „Omdat je zelf ook nog herinneringen aan Sinterklaas hebt, weet je dat kinderen er blij mee zullen zijn.”

Ze doet dit voor het zevende jaar. En pakt de dag ná Sinterklaas alweer de telefoon. Om winkelketens „af te helpen” van hun overgebleven sinterklaaspakpapier.