
Dalletje
Bij mij is het altijd mooi weer. Ik zie in elke moeilijkheid een mogelijkheid. Ik durf mezelf een geboren optimist te noemen. Nou heb je dat wel nodig als je betaald medewerker bent bij de publieke omroep op Bollenstreek-niveau. Optimisme heeft de omroep veel gebracht. Van plakbandomroep naar semi-professioneel. Toch zat ik afgelopen weekend in een dip. Chagrijnig. Het was even slecht weer. Ik heb geprobeerd het te analyseren en dat helpt eigenlijk niet. Al eerder heb ik gemeld dat we met een plan bezig zijn voor de komende vijf jaar. Volgend jaar gaat een nieuwe periode van vijf jaar in vanwege het verlengen van de zendvergunning. Dat betekent vooruit kijken. Dat betekent betere tijden, een gezonde toekomst. Althans, op papier. Een gezonde toekomst is hard nodig. Officieel werk ik vier dagen, maar de afgelopen jaren waren dat er vijf. Het is stilzwijgend zo gegroeid. Ik word voor vier dagen betaald, maar ook dat accepteer ik stilzwijgend omdat ik weet dat er geen geld is. De sportredacteur in het weekend hebben we vorig jaar wegbezuinigd dus wie schrijft op zaterdag en zondag de sportberichten? Ik, zei de gek. Sorry, Foreholte, Hillegom en andere ploegen, ik heb de grens getrokken bij de hoofdklasse dus over jullie schrijven we niet meer. Doodzonde, maar het is niet anders. Ik had het graag anders gezien. Dat plan over de toekomst van de omroep: dat zit in hoofd en hart. Maar ik krijg het niet op papier. Het zoveelste plan, je schrijft het vooral voor de vijf gemeentes. Maar u weet hoe het gaat in de politiek: het gaat niet om de beste beslissing, maar de beslissing waar een meerderheid voor is. Of je bent afhankelijk van een wethouder, of van een ambtenaar die het wel/niet ziet zitten in de omroep. Goh, het wordt nu wel heel slecht weer. Mijn huis moet nodig geverfd worden, we moeten een nieuwe auto, dat helpt ook al niet. Weer een brandmelding. Ik ben in mijn eentje de piketdienst van de omroep dus: sorry, vrouw en kinderen, ik hoor later wel hoe de speelfilm is afgelopen. Hoe moet het nu verder? Delegeren, zegt u? Maar aan wie? Genoeg nu, stoppen met dat zelfmedelijden. Dat heeft nog nooit iemand geholpen. Fuck de RIAGG. Optimisme! Het is mooi weer. We gaan er tegenaan! Morgen kom ik die gesjeesde miljonair met een warm hart voor de omroep tegen! Of een wethouder met visie! Of het stroomt opeens vol met vrijwilligers die graag ’s nachts naar een brand gaan of in het weekend sportberichten schrijven. Hoera, zon! Waar is mijn vrouw, we gaan wat leuks doen vandaag!
Deze Columns zijn eerder gepubliceerd in vier edities van Uitgeverij Verhagen.
Noordwijkerhouts Weekblad, De Teylinger, Lisser Nieuws en De Hillegommer