Hillegom – Het Tandem Team kwam zaterdag weer aan na een intensieve fietsweek. Deze club enthousiaste fietsers gaat ieder jaar weer een week op pad, met tien blinde of slechtziende mensen. Dit jaar was de 25e editie. Samen met tien voorrijders fietsten ze dit keer bijna 400 km, vanuit Groningen terug naar Hillegom. Deze tocht werd afgelegd in zeven dagen, waarbij er werd overnacht in hotels en jeugdherbergen. Zaterdag eindigde de tocht in Hillegom, waar ze feestelijk werden verwelkomd door vrienden en familie. Er was vrolijke muziek door de Feesttoeters uit Sassenheim, Brasserie De Houttuin zorgde voor een gratis ijsje. Wethouder Jan van Rijn was ook bij de gezamenlijke afsluiting.
Hieronder het complete reisverslag TandenTeam 2019.
Een geweldig onthaal kreeg het TandemTeam toen zij op zaterdag 1 juni terugkwamen van hun jubileumfietstocht. Vijfentwintig jaar geleden is het TandemTeam opgericht door Chris van der Drift en Marianne Teeuwen om elk jaar in de week van de Hemelvaartsdag een fietsvakantie te organiseren voor mensen met een visuele beperking. Na een tocht van 425 km keerde het team weer terug vanuit hun startpunt Groningen. Dit keer fietste wethouder Jan van Rijn het laatste stukje met hen op de tandem naar de Houttuin. Daar stond het dweilorkest ‘De Feesttoeters’ uit Sassenheim klaar om het 25-jarig jubileum muzikaal te verwelkomen en werd het traditionele ijsje gegeten.
Zes dagen ervoor waren de tandemrijders per trein naar Groningen afgereisd. Tegelijk met de trein van 12.49 uur kwamen de vrachtwagen van D.J. Middelkoop, bestuurd door vrijwilliger Henk Roelofs, met daarin de tien tandems en de begeleidingsbus met de bagage en een reservetandem aan. Tot dan toe verliep alles vlekkeloos, totdat werd gemeld dat onderweg helaas de stuurtas van een voorrijder was gestolen. Maar gelukkig zat daar op dat momen weinig van waarde in, maar toch lastig als je daarna jouw zonnebril en telefoonoplader mist. Na een gezamenlijk kopje koffie werden de fietsen opgezocht en Henk Roelofs uitgezwaaid. De Chris-Cross-Hemelvaarttocht kon beginnen! Door ziekte hadden zowel een voorrijder als een achterijder zich afgemeld. 10 tandems gingen op pad.
De eerste kilometers gingen richting de Martinitoren van Groningen. De meesten beklommen de 97 m hoge toren deels of geheel. Voor de mensen met een visuele beperking was het afdalen van de trap veel moeilijker dan het beklimmen daarvan. Wat een concentratie kost hen dat! Daarna op weg naar Zeerijp waar Boerderij de Diek’n de overnachtingsplek was. De zon scheen achter de wolken, maar halverwege de rit begon het te waaien en te regenen en dat stopte niet meer. Doorregend kwam de groep aan, maar de stemming leed daar niet onder. Na een goede maaltijd kreeg elke deelnemer een verrassing: een mooi vest met de print ’25 jaar TandenTeam’ uitgereikt wat met veel enthousiasme werd ontvangen. Niet veel later zocht ieder zijn slaapvertrek op. Deze vertrekken waren verdeeld over drie locaties rond de boerderij.
De volgende morgen was het gelukkig droog en ook iets koeler. De regenspullen werden weer ingepakt en na een goed ontbijt vertrok de groep om 9.00 uur richting Norg in Drenthe, een tocht van 66 km. De meesten hadden hun nieuwe vesten aangetrokken! De eerste stop was aan het Schildmeer bij Steendam. Fijn dat er een begeleidingsbus meerijdt, want een versnapering gaat er na 18 km wel in. Na een voorspoedige rit was de koffiestop op landgoed Fraeylemaborg waar het restaurant op maandag speciaal voor het TandemTeam open ging. Het was 11.00 uur en de zon scheen inmiddels vrolijk op het terras. Daarna fietste de groep door naar Zuidlaren. Inmiddels was 47 km afgelegd en was een pauze weer welkom. Na de laaste kilometers werden de tandems rond 16.30 uur in Norg in de stalling gezet. Eerst wachtte hen een verfrissing waarna de kamers werden ingedeeld, de bagage uit de wagen gehaald en naar de juiste kamers gebracht. Ieder die wilde kon zich opfrissen voor het diner. Frequent werden de weersberichten besproken, want er zat toch nog wel regen in de weekverwachting. Maar vandaag was het in ieder geval droog gebleven!
Dinsdag 28 mei. Landelijke staking in het vervoer, maar daar had het Team geen last van. De zon liet zich zelfs een beetje zien door de wolken. De tocht ging vanuit Drenthe door Overijssel naar Kraggenburg op de Noordoostpolder, een rit van 74 km. Bij de start was het 16o C, dus vesten en jassenweer, maar wel droog! Om 9.00 uur vertrok de groep richting Appelscha en onderweg genoten ze van de natuur in het Bankenbos en het Fochteloërveen. Na de welverdiende fruitstop verder door Boswachterij Appelscha, onderdeel van het Nationaal Park Drents-Friese Wold. Vlak voor de lunch in Wapse werd een achterrijder even onwel, maar gelukkig kon de rit al spoedig weer worden voortgezet. De schrik zat er echter wel even in. De volgende stop was in Giethoorn waar een heerlijk kommetje soep werd geserveerd. De temperatuur steeg weer langzaam naar 18o. Het was nog 22 km naar Kraggenburg, de plek waar de groep vorig jaar ook had overnacht, maar nu twee nachten zou blijven. Ze hadden er zin in. De zon liet zich nog steeds zien, de wind was duidelijk aanwezig, maar de laatste kilometers gingen voorspoedig en rond 17.00 uur verwelkomde Max Potters, de hoteleigenaar, de groep hoogstpersoonlijk. Het viel op dat Kraggenburg deze week ook een feestje had te vieren (75 jaar) en zelfs het hotel bestond 65 jaar. Max vertelde tijdens het diner enthousiast over zijn oma die dit hotel was begonnen. Na het diner wandelde een deel van de groep door Kraggenburg en zagen vele langspeelplaten als versiering gebruikt langs de straten. Het thema van de week was: ‘Daar zit muziek in’. Het bleef daarna nog lang gezellig aan de bar van hotel Saaze.
De volgende dag hoefde niemand koffers in te pakken. De zon scheen volop en rond 9.15 uur nam een personeelslid een foto van het zonnige team, waarna de groep op pad ging naar Sint Jansklooster. Bij bezoekerscentrum De Wieden van Natuurrmonumenten was een vlonderpad van 1 km gemaakt. De langs dit pad geplaatste informatieborden vertelden o.a. over het afgraven van veen en de natuur. Het pad was zodanig aangelegd dat de achterrijders dit bijna zelfstandig konden volgen. Zij reageerden dan ook erg enthousiast. Twee personen die al 25 jaar deel uitmaken van de groep trakteerden daarna op koffie met gebak.
De tocht werd fietsend voortgezet door natuurgebied de Wieden waar een deel van de groep het aandurfde om enkele smalle bruggetjes te trotseren. De anderen kozen voor de veilige weg. Na een fruitstop arriveerde het team bij het Waterloopbos te Marknesse. Dit bos is een historisch openlucht laboratorium waar honderden onderzoeken zijn uitgevoerd naar het gedrag van water. Je vindt er restanten van het onderzoek naar de Deltawerken, maar ook van waterwerken voor exotische plekken zoals de haven van Lagos. In het Waterloopbos hebben Nederlanders leren werken met water. Inmiddels was het aardig warm geworden. In drie groepen werd de routebeschrijving van de 3 km lange Havenroute gevolgd. De informatie was indrukwekkend, de restanten waren al aardig begroeid door de natuur wat ook de bedoeling is. Een persoon nam de waterloop wat letterlijk. Doordat hij struikelde over een plank op een smalle brug kwam hij met een voet in het water terecht. Gelukkig werd erger voorkomen. Nog even iets drinken en daarna terug naar het hotel. Twee achterrijders hadden een kamer met bubbelbad getroffen en daar werd natuurlijk graag gebruik van gemaakt. Na weer een meerkeuzediner werd de avond gezellig in de bar afgesloten. Tevreden keek men terug op deze dag.
De vijfde dag alweer. De koffers zaten al snel weer in de bus en zoals elk jaar stond het team op Hemelvaartsdag een minuut stil naast de tandems om alle deelnemers die in de afgelopen jaren niet meer onder hen waren te gedenken. Zo ook Chris van der Drift die in 2016 onverwacht was overleden. Het team werd uitgezwaaid door de hoteleigenaar, die in zijn vrije tijd daarvoor speciaal was terug gekomen. Het was fris die ochtend. De meter gaf 15o en met windkracht 4 fietste het team de Noordoostpolder uit en het Kampereiland op. Bij de jachthaven was de eerste fruitstop waarna de tocht verder ging langs de IJssel op weg naar Epe, een tocht van 69 km. Het ging af en toe dijk op en af, maar vaak met een mooi uitzicht over de IJssel. De koffiestop was bij het Zalkerveer in ’s-Heerenbroek. Gelukkig mocht de groep binnen zitten, want buiten was de wind best wel fris. Er waren meerdere bezoekers die buiten moesten zitten en dat deden ze ook, want langs de route zijn maar weinig pleisterplaatsen. De rit ging weer verder naar Wijhe waar met de pont de IJssel werd overgestoken. Langzaamaan werd het weer ietsje warmer, maar het was toch fijn om bij IJsselzicht in Veessen weer binnen te kunnen zitten om iets te drinken. Inmiddels was 57 km afgelegd en nog zo’n 12 km te gaan. Nog een klein stukje fietsen langs de andere kant van de IJssel en daarna richting het einddoel van die dag: Epe. Het team had weer een mooie fietstocht achter de rug. Na de kamerindeling kon ieder weer zijn gang gaan en om 18.30 uur verzamelde de groep zich weer voor een welverdiend diner in het restaurant. Het was daarna even zoeken naar de bar, maar die bleek onder in de kelder gehuisvest.
De koffers werden weer verzameld op de zesde dag en in de bagagewagen geplaatst. De vaart zat erin, de zon scheen en om 9.00 uur stond eenieder weer te trappelen om op pad te gaan. Dit keer was de StayOkay van Soest het einddoel, een tocht van wederom 69 km. De rit zou door een bosrijke omgeving gaan, soms afgewisseld door hei en bebouwing. De tocht vanaf Groningen was zeker afwisselend geweest qua landschap. In Elspeet was de koffiestop op 21 km. Het was heerlijk weer dus werd het terras buiten goed benut. Ging de rit gisteren dijken op en af, dit keer waren de hellingen en dalingen in het bos wat langer en vergde wat meer energie om boven te komen. Maar de afdalingen waren natuurlijk een feestje. Alle tandemmers verzamelden zich weer voor het verdere deel van de rit. In Nijkerk was de volgende stop gepland op 47 km, maar natuurlijk zou er tussendoor nog een fruitstop komen. Het was opvallend dat de twee nieuwe voorrijders (voor op de tandem) zich deze week heel snel hadden aangepast en zo heerlijk meedraaiden in de groep alsof ze het al jaren deden, maar beide reden voor het eerst op de tandem! Rond 17.00 uur werd de StayOkay in Soest bereikt voor de laatste overnachting. Wat gaat zo’n week toch snel. Na de maaltijd en een douche werd de binnentuin opgezocht waar enkelen een grote tafel samenstelden en meerdere stoelen verzamelden. Want op de laatste avond is er altijd iets speciaals te vieren. Alle groepsleden die in 2019 een leeftijd van 60, 65 of zelfs 70 hadden bereikt of zouden bereiken kregen een toepasselijke kleinigheid. Het was nog lang gezellig in deze buitentuin.
De laatste dag was nu echt aangebroken. Het zou in ieder geval de warmste dag van deze verder droog gebleven week worden. Dat was wel fijn met een afstand van 71 km voor de boeg. Via de Lage Vuursche en Hollandsche Rading reed de groep naar Breukelen waar op het bekende plein koffie werd gedronken. De tocht ging verder via het Woerdense Verlaat, Zevenhoven en Noordeinde naar Papenveer waar bij de golfclub van Liemeer onder de parasols een pauze werd gehouden en een drankje gebruikt. Voor dat terras moet je wel een trap opklimmen of de lift nemen. Laat die lift nu haperen bij het verlaten van het terras en er kwamen twee personen vast te zitten. Maar gelukkig werd het probleem snel opgelost. Was het eerste deel van de rit nog door het groen en de schaduw gegaan, het laatste stuk werd door de open velden steeds warmer. Via Leimuiden en Beinsdorp bereikte het team het einddoel in Hillegom. Op een parkeerplek mocht de wethouder even oefenen op de tandem en daarna vertrok de groep naar de Houttuin. Daar werden de wachtende familieleden en vrienden en bekenden weer begroet en omhelsd, dit keer onder muzikale begeleiding van ‘De Feesttoeters’. De laatste meters naar het KWJ-gebouw werden afgelegd. Paul, de zoon van Marianne, en zijn partner Desiree verwelkomden het team en aanhang weer met een drankje. Na een korte verfrissing en een heerlijke Chinees-Indisch buffet dat zich weer lekker liet smaken spraken verschillende mensen een dankwoordje. Marianne had voor ieder teamlid een roos om uit te delen voor alle steun en inspanningen voorafgaand en tijdens deze mooie fietsvakantie. Na dit officiële gedeelte en een kopje koffie werden de teamleden opgehaald door taxi’s of familieleden/vrienden om weer naar huis te gaan. Het was weer voorbij deze mooie week. Nu weer uitkijken naar komende jaar!
Ank Poland
