Hillegom – De burgemeester, ambtenaren en bezoekers likten hun vingers erbij af. De ‘hoftuinhoning’, zoals de kleverige vloeistof die de beestjes produceerden liefkozend werd genoemd, vond dan ook gretig aftrek. De bijenkast huisde op het dak van het Hillegomse gemeentekantoor, totdat een aantal incidenten roet in het eten gooide. De hoveniers waren bang, installateurs vonden het niet prettig en een ambtenaar werd op haar voorhoofd gestoken. Hoewel er oplossingen voorhanden waren, mocht imker Mijnhard van de Reep het bijenvolk weer komen halen.
Dit alles speelde vorig jaar zomer. Met stille trom vertrok het complete volk, tot grote verbazing van raadslid Co Jansen. Hij kwam er namelijk pas recent achter en vond het vreemd dat de raad hier niet eerder over was ingelicht. ‘Bijen zijn essentieel voor onze biodiversiteit’, aldus Jansen, van de fractie Co Jansen. Hij vindt het dan ook stuitend dat de voorkeur is gegeven aan een rokende ambtenaar ten koste van de bijen. ‘Die ambtenaar hadden ze dan een cursus aan moeten bieden, want roken is ongezond.’
‘Het begon te wringen toen de ambtenaar werd gestoken’, vertelt de betrokken imker Meinhard van de Reep desgevraagd. ‘Daar kwam toen nog bovenop dat die twee jongens van de hovenier er moeite mee hadden. Toen zag de gemeente zich blijkbaar verplicht om te kiezen voor de veiligheid van de ambtenaar.
Volgens wethouder Karin Hoekstra is het inderdaad vervelend dat er een ambtenaar werd gestoken en vonden de hoveniers het inderdaad niet prettig, maar lag het grootste probleem bij de installateurs die op het dak aanwezig moesten zijn om allerhande apparaten te onderhouden. ‘Hoe kunnen we zorgen dat als
die airco of de verwarming uitvalt, er wel meteen iemand aan de slag kan om die weer te maken? Kijk nu zitten er ook best wel veel insecten
omdat dit planten zijn die insecten aantrekken, dat vonden onder andere die hoveniers maar dus
ook de installateurs niet echt prettig’, aldus de betrokken wethouder.
Behalve Meinhard van de Reep zelf – hij wordt dagelijks gestoken – maakt de imker het niet vaak mee dat de bijen het loodje leggen door iemand te steken. ‘Ik sta hier naast een bijenkast met dertig- veertigduizend bijen. Er spelen hier dagelijks kinderen en er komen scholen op bezoek, maar er wordt nooit iemand gestoken.’
Van de Reep denkt dan ook dat de bewuste ambtenaar gewoon pech heeft gehad. ‘Ze schijnt er een paar dagen ziek van te zijn geweest. Dat kan, iedereen reageert natuurlijk verschillend op bijensteken. Zelf krijg ik er elke dag 10 of 20 maar dat zegt helemaal niets. Sommige mensen krijgen een hele dikke arm of zijn zelfs allergisch, dus je moet daar niet lichtvaardig over zijn.’
De imker vindt het jammer dat de bijenkasten van het dak moesten, maar er gloort hoop aan de horizon. ‘Vanwege de media aandacht zijn we nu weer met elkaar in gesprek en heeft de gemeente een aanbod gedaan voor een nieuwe plek in de hoftuin.’
Co Jansen is sceptisch want ‘de hovenier moet net als op het dak ook in de hoftuin aan de slag’, maar hij is blij dat er een oplossing is. Wat de exacte plek wordt waar de bijen komen te staan weten zowel de imker als de wethouder nog niet, maar de angel lijkt uit dit verhaal waar mens en natuur streden om hun eigen veilige plekje.
