Noordwijk – In 2006 zijn ze voor heel Nederland nog onbekend, maar anno 2019 is dat wel anders: de familie Meiland-Renkema uit Noordwijk. Dertien jaar geleden laten ze hun hele hebben en houden achter voor een avontuur in Frankrijk. Ze kopen een groot kasteel en toveren dat om tot een paradijs. Het televisieprogramma ‘Ik Vertrek’ volgt ze, en maakt ze in één klap ‘beroemd’.
De familie Meiland (vader Martien, moeder Erica en dochters Montana en Maxime) is zeker niet de enige familie in het land die zo’n avontuur aan gaat. Maar het gezin valt in de reeks afleveringen wel meteen op, vooral Martien, een flamboyant en excentriek figuur, die alles tot in de puntjes verzorgt.
Het geluk in Frankrijk blijkt van korte duur. Na twee jaar laten ze het Franse leven alweer achter zich en keren ze terug naar Nederland, waar Martien en Erica uit elkaar besluiten te gaan. Martien komt erachter dat hij niet (meer) op vrouwen valt. Ze gaan ieder hun eigen weg, maar blijven elkaar wel zien.
Nieuw avontuur
In 2018 blijkt: Martien en Erica kunnen toch niet zonder elkaar. Ze geven elkaar opnieuw het ja-woord en kopen wéér een kasteel in Frankrijk. Dit keer blijft dochter Montana achter in Noordwijk, waar de familie een woonwinkel heeft. Dochter Maxime gaat – met dochtertje Claire – wel mee.
Wederom wordt de familie gevolgd, dit keer voor een eigen realityserie op SBS6, ‘Chateau Meiland’. Het programma blijkt een schot in de roos. Iedere maandag kijken honderdduizenden mensen hoe Martien en Erica een oud kasteel oppimpen tot paleis. Omroep West bezocht dochter Montana in Noordwijk en zocht via Skype contact met vader Martien in Frankrijk.
Hoi Martien, jullie hebben in Frankrijk weer een ‘chateau’ gekocht. Wanneer begon het bij jullie weer te kriebelen?
‘Nou, dat is nu ongeveer twee jaar geleden. Erica kwam van haar werk en zei: goh, ik zou het avontuur van twaalf jaar geleden nog wel een keer over willen doen. En toen hebben we dat gedaan.’
Hoe was de periode hier in Nederland?
‘Bij het eerste kasteel zijn we niet zo heel erg lang gebleven, dus eigenlijk was de overgang naar Nederland niet zo heel erg groot. Qua omgeving hadden we het ook totaal niet naar ons zin, dus eigenlijk waren we blij dat we terug waren.’
‘Nu zou dat een heel ander verhaal zijn, want waar we nu zitten, hebben we het enorm naar ons zin. We hadden ook snel werk weer hier in Nederland, dus alles verliep soepeltjes.’
Maar, in Ik Vertrek waren jullie een getrouwd stel. Bij aankomst in Nederland zijn jullie uit elkaar gegaan…
‘Dat klopt, maar we hebben altijd contact gehouden. Elke woensdag ging ik koken bij Eer (Erica, red.). Toen Erica aangaf dat ze nog eens zo’n avontuur aan wilde gaan, zijn we meteen met onze speurtocht begonnen. Het gebied waar we nu zitten, hadden we eigenlijk wel meteen als favoriet.’
‘In totaal hebben we veertien chateau’s bezocht, en eigenlijk was het iedere keer een teleurstelling. Het was allemaal niks. Keer op keer gingen we zonder resultaat terug naar Nederland. Tot vorig jaar, toen we verliefd werden op het gebeuren waar we nu zitten. Dat was liefde op het eerste gezicht. Toen we binnen kwamen, zagen we meteen een hele grote imposante hal met een monumentale trap. En de grote salon (woonkamer, red.) was ook fantastisch. Maar boven was echt vreselijk. Maar weet je, dat heb je in ieder chateau. En in honderd dagen is het ons echt heel erg goed gelukt.’
‘Wat voor ons heel erg belangrijk is, is dat het heel dicht bij de grote stad ligt. Dat is op twintig minuutjes rijden, alle internationale winkels zitten daar. Fijn voor ons, maar ook voor de gasten.’
Hebben jullie er maar honderd dagen over gedaan om alles op te knappen? In de serie ziet het kasteel er op bepaalde vlakken echt heel vervallen uit.
‘Ja, honderd dagen precies. Maar, nee. Op sommige plekken was het echt een drama. Dra-ma. We hebben echt keihard gewerkt. Iedere dag ging de wekker om zes uur, en om half negen lagen we allemaal op bed, want dan waren we aan ons einde.’
Heb je weleens gedacht van, waar zijn we aan begonnen?
‘Nee, zeker niet. Wij vinden dit echt een avontuur. Wij zijn gek op chateau’s. Het heeft iets sprookjesachtig, iets Eftelingsachtig. Ja, en dan mooi het gazon, het grind om het chateau. En mensen die hier komen, zijn euforisch als ze aan komen, ze vinden het gezellig.’
Zijn er dingen die jullie anders gedaan hebben in vergelijking met het avontuur tijdens ‘Ik Vertrek’?
‘Het grote verschil is dat we toen acht maanden de tijd hadden om alles te verbouwen. En nu hebben we gezegd, binnen honderd dagen moet het klaar zijn. Het privégedeelte waar wij wonen is allemaal nog vervallen, en dat gaan we met de tijd doen. We hebben hier zelfs ook nog een heel leuk huis erbij staan, maar dat is nog helemaal vervallen. Daar heb ik wel allemaal plantjes neergezet om het op te fleuren. Maar dat is voor een volgend project.’
Mis je Noordwijk nog een beetje?
‘Nee, absoluut niet. We zijn twee keer in die honderd dagen teruggegaan naar Noordwijk. En weet je, er staat altijd wind in Noordwijk. Al-tijd wind. En dan denk je, het wordt weer eens mooi weer en dan is er weer zo’n zeevlam. Nou, weet je. Nee hoor. Het is zulk lekker weer hier, lekkere temperaturen, kort mouwtje aan. Nee hoor, geen heimwee naar Noordwijk.’
Je oudste dochter Montana besloot in Nederland te blijven. Ik kan mij best voorstellen dat je haar mist…
‘Ja, dat wel. Wij zijn samen zo’n goed team. Ik word er gewoon weer emotioneel van. En dat moet ik niet doen. Maar dat klopt. En dat is natuurlijk een heel verschil met twaalf jaar geleden, toen Montana en Maxime kleiner waren en allebei mee gingen.’
‘Maar ze komt zo vaak naar ons joh, met de bus van mijn broer. De vorige keer had ze hortensia’s en buxussen meegenomen. We wisten helemaal van niks. Op een gegeven moment stond ze hier om half 1 beneden op de stoep. Zo leuk. De donderdag voor de hemelvaart was dat. Ze ging helemaal toeteren. Ik dacht, wat gebeurt daar. Wat denk je: stapt Montana uit. Nou, wij gillen allemaal. Gillen.’
Dochter Montana besloot in Nederland te blijven en runt een woonwinkel in het centrum van Noordwijk. We gingen ook bij haar langs.
Montana, wat dacht jij toen je hoorde dat je ouders weer op zoek gingen naar een chateau?
‘Nou, toen ze de plannen hadden, was ik in eerste instantie heel enthousiast. Ze vinden het hartstikke leuk. Dat kriebelt bij ze. Op een gegeven moment zijn we met z’n allen naar chateaus gaan kijken en uiteindelijk vonden ze er één waar ze echt weg van waren.’
‘Ze besloten het avontuur weer aan te gaan, en toen dacht ik wel, hmm, ja. Ik had niet de intentie om ook mee te gaan, dus dat was wel een beetje dubbel. Ik snap waarom ze gegaan zijn, want over vijf jaar kan het misschien niet meer. Maar het is toch wel een gemis.’
Voelde dit chateau voor jou ook meteen goed?
‘Wij gingen daar naar binnen en toen zagen we die hal. Ja, dat was zo mooi. Het was zo geweldig.’
Hoe heb jij alles beleefd?
‘Met ‘Ik Vertrek’ was ik nog heel klein, ik was elf jaar. Toen zat ik op school en wilde ik niet weg van mijn vriendinnetjes. Nu heb je je eigen keus en stem, dus dat was heel anders. Nu had ik zoiets van nee ik ga het avontuur niet aan. Ik heb de winkel en het leven hier gewoon. Mijn ouders vonden het wel heel erg jammer, maar die begrepen het wel.’
Ga je vaak naar Frankrijk?
‘Als het kan, ga ik er heen. Ik stap in de auto, negen uurtjes rijden, en je bent er. Alsof het niks is. Haha, nee. Je raakt eraan gewend. We bellen om de zoveel dagen, en met Whatsapp gaat alles gewoon door. En of ze dan hier zitten of in Frankrijk, dat heb je dan toch niet door.’
Dacht jij niet… Waar beginnen ze aan?
‘Ze zijn wel wat gewend en weten dat er dingen tegen gaan zitten. Dat is niet anders. Het zou ook niet leuk zijn als het niet zo was. Nee, ik vond het zelf ook een leuke uitdaging voor ze.’
Als je naar de serie kijkt, dan zie je dat ze heel veel zelf doen.
‘Ja, heel veel. En ze komen er ook steeds achter dat ze heel veel kunnen. Weet je, je gaat toch proberen het eerst zelf te doen, voordat je weer iemand in moet schakelen wat toch weer duurder is. Je moet toch aan het budget denken.’
Hoe kijk jij vanuit Nederland naar de serie?
‘Ik vind het heel grappig om te zien. Je ziet bijvoorbeeld mijn vader die aan het behangen is. Ja, en ik weet inderdaad. Als hij kan smokkelen, dan doet-ie dat ook. Qua bobbeltjes in het behang gaat het altijd wel, dat trekt wel weg. Maar ehh. Ik vind het zo leuk om te zien en zit met een glimlach voor de tv. Ze zijn zoals ze zijn. En het loopt zoals het is. Het is komisch.’
Martien, er loopt nu een serie op SBS. Hoe is het om een bekende Nederlander in Frankrijk te zijn?
‘Nou ja, wij merken er helemaal niks van, want in Frankrijk zijn we alleen maar heel erg bekend bij de bouwmarkt. Daar kwamen wij natuurlijk elke dag, verder zijn we niet in Nederland. We horen wel dat het leeft in Nederland, het is eigenlijk nog steeds een soort droom dat we als we normaal gezin een soort realitysoap hebben. We vinden het heel leuk en genieten er ook wel van.’
Staat het dit keer niet in de planning om zo snel terug te keren?
‘Nee, absoluut niet. Ik heb nog wel een droom: ik zou ooit nog wel een chateau willen hebben waar zo’n kerkje bij zit, daar ben ik heel gevoelig voor. En dat leent zich nog meer om bruiloften te organiseren. Dus je weet het nooit.’
