Vrijheid

Het leek wel de week van de vrijheid van meningsuiting. Eerst herdenken we de slachtoffers van het gebrek aan vrijheid. Dan de vrijheid zelf. In dezelfde week is er een oproep om Geen Stijl en Dumpert als adverterend bedrijf te boycotten vanwege hun vrouwonvriendelijke berichtgeving. Ook werd herdacht dat Pim Fortuyn 15 jaar geleden werd vermoord.  Zelf kreeg ik het bericht dat ik deze column niet mag schrijven. Deze column is een gevolg van de samenwerking met uitgeverij Verhagen. Noordwijkerhoutse politici wilden weten of dat wel kon: een publieke omroep die samenwerkt met een commerciële uitgeverij. We hebben de samenwerking voorgelegd aan de waakhond van dienst: het Commissariaat voor de Media. Als ik het juridische antwoord van ze goed begrijp, hoort het schrijven van een column niet bij het normale werk van een omroep en zien ze het daarom als een nevenactiviteit. Dat is niet verboden, maar ik had het eerst moeten aanvragen bij het Commissariaat. Ik moet dus aanvragen of ik mijn mening mag geven en dat weet ik nu omdat een gemeenteraad er vragen aan mij over stelde. Goh. Vrijheid van meningsuiting is net als andere vormen van vrijheid soms een lastig ding. Als jouw vrijheid nou de vrijheid van een ander beperkt, wat dan? Mijn dagelijks werk is berichten over de mening van anderen. Daar gelden ook weer regels voor zoals: hoor en wederhoor. In tekst gaat het meestal goed, maar als je een discussie op radio of tv leidt, moet je scherp opletten. Komen beide partijen tot hun recht? Krijgt de een niet meer tijd dan de ander? Hou ik me als presentator strikt neutraal. Die neutraliteit is ook een voorwaarde om de vrijheid van meningsuiting te mogen brengen. Neutraliteit, ook zo’n lastig begrip. Mijn jongens voetbalden bij een club waar de schimmel op de kleedkamermuren stond. Als vader was ik een voorstander van een nieuw voetbalcomplex, maar als presentator moest ik ook tegenstanders aan het woord laten. Dat ging nog wel, maar bij de discussie over het asielzoekerscentrum in Lisse heb ik mensen geïnterviewd waar ik uit alle macht mijn eigen mening moest proberen binnen te houden. Gelukkig lukte dat, mijn mening doet er namelijk niet toe. Omdat ik toevallig met een microfoon in mijn handen sta, zou ik mijn mening moeten geven? Who the fuck is Ard Zandbergen dat zijn mening er toe doet? Gezien mijn werk is mijn vrijheid van meningsuiting dus beperkt? Goh. Best wel ingewikkeld. Ach, laten we het maar koesteren dat we in vrijheid kunnen discussiëren over de vrijheid van meningsuiting.

Deze Columns zijn eerder gepubliceerd in vier edities van Uitgeverij Verhagen.
Noordwijkerhouts Weekblad, De Teylinger, Lisser Nieuws en De Hillegommer

LAAT EEN REACTIE ACHTER

Plaats hier je opmerking
Vul je naam in