Ydwer loopt na dwarslaesie 100 meter over het strand: ‘Nooit beseft hoe ernstig het was’

Tijdens het surfen verliest Ydwer namelijk zijn evenwicht. ‘Ik viel van mijn bord en ben op een zandbank gevallen. Die zag ik niet liggen omdat er een laagje water op lag. Hierdoor had ik niet door dat het heel ondiep was daar. Daarbij heb ik mijn nek gebroken.’

Het is flink mis. ‘Het voelde alsof alle energie uit mijn armen en benen wegvloeide. Ik lag met mijn hoofd naar beneden in het water en dacht misschien komt het zo terug en kan ik mij weer omdraaien, maar dat gebeurde niet’, beschrijft Ydwer zijn tijd in het water. ‘Gelukkig was ik met anderen aan het surfen. Een van hen riep mijn naam, waardoor ik wist dat ik gespot was en dat ik mijn adem in moest houden tot zij mij om zouden draaien. Hoelang dat heeft geduurd weet ik echt niet meer, maar ik was er verder nog heel bewust bij.’

Ydwer vertelt zijn surfvrienden dat hij zo snel mogelijk naar de kant gebracht moet worden. ‘Ik had last van mijn nek en voelde mijn armen en benen niet, maar heb nooit aan een gebroken nek of een dwarslaesie gedacht.’

De terugtocht naar het strand duurt nog best lang, weet Ydwer zich te herinneren. Ondertussen zijn de hulpdiensten gealarmeerd. ‘De politie, reddingsbrigade en ambulance stonden al klaar en hebben me heel voorzichtig uit het water gehaald.’

Ydwer wordt direct naar het ziekenhuis in Leiden gebracht. Daar wordt een scan gemaakt. Voor de artsen is het duidelijk: Ydwer moet direct geopereerd worden. Zelfs op dat moment dringt de ernst van de situatie nog niet helemaal door bij hem. ‘Het is grappig, maar ik heb in al die tijd nooit echt beseft dat het zo ernstig was. Ik heb heel erg in het moment geleefd en gedacht dat alles wel weer goed zou komen.’

Na de operatie dringt de nieuwe situatie langzaam tot de Noordwijker door. Al legt hij zich er ook in het revalidatiecentrum niet bij neer. ‘Ik kwam daar met een hoge dwarslaesie en kon niet zo veel. Ik had met alles hulp nodig, maar wilde wel alles zo snel mogelijk leren. Dat begon met de rolstoel, daarna wilde ik me zelf kunnen aankleden en mijn eigen boterham kunnen smeren. Dus toen ik weer een beetje beweging in mijn benen kreeg, wilde ik ook weer kunnen lopen.’

Het besef dat hij mogelijk weer zou kunnen lopen is heel bijzonder. Het begint met het terugkrijgen van gevoel in zijn tenen. ‘Dat was echt mega speciaal’, blikt hij op die dag terug. ‘Eerst dacht ik nog dat ik de enige was die het zag, maar op een gegeven moment kon mijn vriendin er niet meer omheen en daarna ook de zusters niet meer. Dat was zo’n gelukkig moment. Want ik had echt het gevoel dat mijn teen het allerverste uiterste van mijn lichaam is. Dan moet de rest ertussen ook kunnen.’

Ydwer leert langzaam weer lopen achter de rollator. ‘Eerst ging het helemaal niet, daarna een paar meter en zo kwam ik steeds verder en verder. Vorig jaar heb ik in mijn rolstoel meegedaan aan de Wings for Life World Run en nu wil ik kijken hoever ik kan lopen.’ Tijdens deze wedstrijd lopen alle deelnemers hun eigen afstand. Vanaf de start lopen ze door tot ze ingehaald worden door een achtervolgende auto. ‘Van te voren was het moeilijk in te schatten hoever ik zou komen. Mijn doel was honderd meter.’ Die haalde Ydwer ook op het strand van Noordwijk. ‘Voor mij is dat een enorme prestatie.’

Het is voor Ydwer ook het bewijs dat er voor hem nog veel mogelijk is. Hij weet ook al waar hij de komende jaren voor gaat werken. ‘Mijn ultieme doel is om weer te kunnen surfen. Op wat voor manier dan ook. Misschien kan het staand, misschien lukt mij dat niet. Maar we gaan in ieder geval het water weer in.’