Noordwijk – Op veld 2 van Sportpark Duinwetering tikken de ouders en spelers van het ASS-voetbalteam van VV Noordwijk rustig een balletje over. Op de laatste dag van het voetbalseizoen maken ze zich klaar voor het ultieme duel, namelijk de ouder-kind wedstrijd. Een wedstrijd waar de jongens en meisjes van dit team, speciaal voor kinderen met een Autistisch Spectrum Stoornis, al dagen naar uitkijken.
Trainer Remco Broekman roept de twee teams bij elkaar. Als de doelmannen getosst hebben en naar het juiste doel lopen, de teams staan opgesteld en de scheidsrechter op zijn fluitje heeft geblazen, barst het spektakel echt los. Kreten als ‘Kort op de man!’ en ‘Goed zo, jongen’ klinken al snel langs de kant waar de overige ouders, opa’s en oma’s, de kinderen aanmoedigen. ‘We zijn hier zo’n twaalf jaar geleden mee begonnen’, vertelt Leo Kruithof, één van de initiatiefnemers van het ASS- team. ‘Tijdens Corona lag het allemaal een beetje op zijn gat en is er een aantal spelers vertrokken, maar nu hebben we alweer een aardig team opgebouwd. En iedereen mag natuurlijk gewoon meedoen. Je hoeft niet per sé een diagnose te laten zien. Als het niet lukt in het reguliere voetbal, dan kun je hier gewoon aansluiten.’
Het ASS-team is er voor kinderen tussen de zes en achttien jaar die gek zijn op voetbal, maar door hun autisme niet meekomen in een regulier team. Ze trainen iedere woensdagavond en spelen hier en daar een oefenwedstrijd. Wat deze ploeg echt anders maakt dan de andere voetbalteams zijn de duidelijke regels, een cruciaal onderdeel voor kinderen met autisme. ‘We trainen altijd op hetzelfde veld, we doen dezelfde oefeningen en houden dezelfde regels aan’, vertelt trainer Remco terwijl hij nog uit hijgt van de eerste helft die is uitgelopen op een bloedstollende 2-2. ‘In een ander team gebeuren er toch vaak dingen in een wedstrijd of training die tegen de regels ingaan of net anders lopen dan normaal. Dan raken deze kids overprikkeld, daarom zorgen we hier voor een goede structuur en kunnen ze even pauze nemen als het ze allemaal te veel wordt.’
Remco wordt ondersteund door zijn assistent, Brian, hij voetbalde in de beginjaren in het ASS-team als keeper. ‘Ik kan mij net iets meer inleven in de kinderen’, zegt hij. ‘Ik kan ze vaak ook al een beetje lezen. Dus als er één het veld op komt lopen en die is al geïrriteerd, dan kan ik Remco daar alvast voor waarschuwen. Mocht het dan alsnog misgaan, dan kan ik altijd even langs de kant gaan zitten met de speler en kan de training voor de rest van het team gewoon doorgaan.’
Nu is de Noordwijkerhoutse Sem doelman van het ASS-team. Helemaal in zijn element probeert hij de ene doelpoging na de andere tegen te houden. Zijn vader en broer zitten in het team van de ouders en zijn opa is de scheidsrechter, Sem heeft dus veel te bewijzen vandaag. ‘Hij is bezig met een carrière als profdoelman, althans daar droomt hij van,’ vertelt zijn oma lachend.
Een paar meter verderop vertelt een moeder: ‘Ze leren hier ook gewoon heel veel. Mijn zoontje is soms nog heel onzeker, maar ik merk wel dat hij zelfverzekerder wordt, ook al gaat dat stapje voor stapje. ’Niet alleen de jongens en meisjes uit het ASS- team vinden het fijn dat dit alternatief er voor hen is, ook voor de ouders is de voetbalclub een plek waar zij dingen met elkaar kunnen bespreken. ‘Als je kind een diagnose krijgt, komen er zoveel mensen en instanties op je af. Er is niemand die je echt helpt’, vertelt een ouder. ‘Hier kan ik met andere ouders bespreken hoe zij dingen aanpakken, dat helpt mij echt.’
Na veertig minuten tegen elkaar gestreden te hebben, komen uiteindelijk de kinderen, met een overtuigende uitslag van 6-2, als trotse winnaars het veld af. Snel pakken ze hun spullen en gaan een patatje eten in de rood-witte kantine. Op naar volgend seizoen.
Eind augustus beginnen de trainingen weer voor dit team. Kinderen die niet in een regulier team kunnen wennen, zijn van harte welkom om te kijken of dit ASS voetbal bij hen past.